Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Οι Θεμέλιοι Λίθοι της Ευτυχίας και της Επιτυχίας / Foundation Stones to Happiness and Success


"Η ζωή μας είναι καλή ή άσχημη, υπόδουλη ή ελεύθερη, σύμφωνα με το συναφές αιτιολογικό της στις σκέψεις μας, γιατί από αυτές τις σκέψεις αναβλύζουν όλες οι πράξεις μας, και από αυτές τις πράξεις προκύπτουν τα ανάλογα αποτελέσματα. Δεν μπορούμε να έχουμε καλά αποτελέσματα βίαια, σαν κλέφτες, και να τα απαιτούμε και να τα απολαμβάνουμε, αλλά μπορούμε να τα προσελκύσουμε με το να θέτουμε σε κίνηση τις αιτίες μέσα μας."
                                                                                                           JAMES ALLEN






Ένα ακόμα βιβλίο του James Allen για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Μετά τη μετάφρασή μου στο βιβλίο του James Allen “Ως Άνθρωπος Σκεπτόμενος” και την για πρώτη φορά έκδοσή του στην Ελλάδα πέρυσι, το οποίο όταν πρωτοεκδόθηκε το 1902 τον καθιέρωσε όχι απλά ως συγγραφέα αλλά ως τον πρωτοπόρο και αργότερα πατέρα και εμπνευστή όλων των μετέπειτα συγγραφέων βιβλίων αυτοβοήθειας, βιβλίο που είχε συγγράψει σχεδόν στην αρχή της συγγραφικής του σταδιοδρομίας, επέλεξα να μεταφράσω ένα από τα τελευταία του βιβλία με τον τίτλο “Οι Θεμέλιοι Λίθοι της Ευτυχίας και της Επιτυχίας” (Foundation Stones to Happiness and Success)και το οποίο έκδωσε η σύζυγός του μετά τον θάνατό του.

Θα έλεγα ότι σε αυτό το βιβλίο του βρίσκεται όλο το καταστάλαγμα, το άνθος, της σοφίας του James Allen και σχεδόν επιγραμματικά όλος ο δρόμος προς αυτά που ανέκαθεν ζητούσε ο άνθρωπος, την Ευτυχία και την Επιτυχία.

Συχνά οι άνθρωποι αναρωτιούνται πώς κερδίζεται η ευτυχία, πώς κατακτάται η επιτυχία,τι κάνουν λάθος, πώς θα αναγνωρίσουν το καλό, με τι γνώμονα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό ώστε να μην πέφτουν σε λάθη.

Σε αυτό το βιβλίο συνοπτικά μεν ξεκάθαρα δε, βρίσκονται οι απαντήσεις ως Θεμέλιοι Λίθοι για την ανοικοδόμηση της Ευτυχίας και της Επιτυχίας.

ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΑΔΕΛΛΗ
 

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Της θάλασσας η μουσική


Λατρεύω ν’ ακούω της θάλασσας τη μουσική

Καθώς παιχνιδίζει στην αιώνια ακτή

Η παράξενη, βαθιά, απόκρυφή της μελωδία

Υμνεί ακατάπαυστα του ανθρώπου την ψυχή

 

Για το συντριβών πάθος τραγουδάει όταν χτυπάει

Με ανεξέλεγκτη αγριότητα στους βράχους

Μετά με θλίψη νικητή υποχωρεί

Κλαίγοντας μ’ αναφιλητά αυτοχείριους θανάτους

 

Για βάσανα και βουβό πόνο μιλάει

Όταν με άλαλο παράπονο νωχελικά κυλάει

Και παράδοξα θρηνεί καθώς σπάει στα βράχια

Την θανατίλα και την απόγνωση των ψυχών σε κομμάτια

 

Οι σπινθηρισμοί  της στην ακτή με το χαλικάκι

Αναμεμιγμένοι με το φως του ήλιου και το ανάλαφρο αεράκι

Είναι παφλάζουσα χαρά και κέφι που φθάνει

Ως εκεί που το όραμα των αισθήσεων πιάνει

 

Όταν, αμυδρά ψυθιρίζουσα, ήρεμα απλώνεται

Θροΐζει της ειρήνης την σιωπηλή καρδιά

Την ανείπωτη εκείνη κατάστασης όπου το πάθος

πεθαίνει, κι απ’ όλες τις ανθρώπινες λύπες καμία δεν μένει.

 

Παιχνιδιάρα, ανήσυχη, ειρηνική, θυελλώδης

Αντανακλάται στην καρδιά σου, στην ειρήνη σου, στην μάχη

Το παράξενο πάθος και η εντός μας  γαλήνη

Η έξαψη και η σοφία της ζωής μας κομμάτι.

 

Σύμβολο της ανθρώπινης ψυχής, ω θάλασσα εσύ!

Πόσο μ’ αρέσει να σ’ ακούω στην ερημική ακτή

Να ψάλλεις την αέναή σου μελωδία

Να τραγουδάς του ανθρώπου την ψυχή σε στιγμή αιωνία.                 


                         James Allen
           Μετάφραση: Μαρία Ανδρεαδέλλη