Λονδίνο

Γύρισα κάθε δρόμο και γωνιά του

Κοντά στου Τάμεση τις όχθες τις γνωστές

Κάθε ανθρώπου πρόσωπο κι ένα σημάδι

Σημάδι αδυναμίας, ουλή από συμφορές

 

Στο θρήνο-βάσανο κάθε ατόμου

Σε κάθε κλάμα βρέφους φοβικό

Σε κάθε ομιλία σε κάθε αιχμαλωσία

Ενός περίκλειστου μυαλού ακούω το δεσμό:

 

Πως οι καθαριστές των καπνοδόχων ικετεύουν

Το πώς μαυρίζοντας η εκκλησιά τρομοκρατεί

Και του άτυχου στρατιώτη πως ο ρόγχος

Διατρέχει μες στα αίματα τα τείχη που κρατεί

 

Αλλά κυρίως στους μεσονύκτιους δρόμους αυτό που ακούω

Είναι της νεαρής της πόρνης οι βρισιές

Που κάνουν τα νεογέννητα σε κλάμα να ξεσπάνε

Μεταστρέφοντας ολέθρια τους γάμους σε πληγές.

 

 

                William Blake

Μετάφραση: Μαρία Ανδρεαδέλλη

 

Ο Κήπος της Αγάπης

Στην όχθη ενός ποταμού ξάπλωσα το κορμί
Όπου η αγάπη αφήνεται κι ανάλαφρα κοιμάται
Και άκουσα ανάμεσα στη βιαστική ροή
Ήχο να κλαίει…να κλαίει…καθώς θυμάται.

Τότ’ έφυγα από κει για μια γη χέρσα, άγρια
Γεμάτη γαϊδουράγκαθα και της φθοράς σημάδια
Και μου είπαν πως συρθήκανε σε κίβδηλα στενά
Και δικαστήκαν’ έκτοτε να έχουν κλίνη άδεια

Πήγα στον κήπο ως λέγεται πως είναι της Αγάπης
Και είδα ό,τι πρωτύτερα ποτέ δεν είχα δει
Ήτανε μια παρεκκλησιά χτισμένη στην καρδιά της
Εκεί που κάποτε έπαιζα στην πράσινή της γη

Οι πύλες της παρεκκλησιάς κλεισμένες
Και «Μην εισέρχεστε» στην πόρτα είχε γραφτεί
Έτσι εστράφηκα στον Κήπο της Αγάπης
Που τόσο όμορφα λουλούδια είχαν σπαρθεί.

Και τότε τον αντίκρισα με τάφους
Γεμάτο, και ταφόπλακες στη θέση των ανθών
Ιερείς με μαύρα άμφια σε κύκλου πορεία, θανάτους
Να δένουν σαν ματωμένο στέφανο πόθων μου και χαρών.


             William Blake
Μετάφραση : Μαρία Ανδρεαδέλλη

Ωδή

Όταν πεθάνω, αγαπημένε,
Μην τραγουδήσεις πένθιμα για μένα·
Μη φυτέψεις κανένα ρόδο στο προσκεφάλι μου,
Ούτε κάποιο σκιερό κυπαρίσσι:
Γίνε εσύ το γρασίδι επάνω μου
Υγρό από τις μπόρες και από δροσοσταλίδες·
Και αν μαραίνεσαι, να θυμάσαι,
Και αν μαραίνεσαι, να ξεχνάς.

Δεν θα βλέπω τις σκιές,
Δεν θα αισθάνομαι τη βροχή·
Δεν θ’ ακούω το αηδόνι
Να τραγουδάει, σαν να πονάει·
Και καθώς θα ονειρεύομαι διασχίζοντας το λυκόφως
Που δεν ανατέλλει ούτε δύει,
Ίσως και να θυμάμαι,
Ίσως και να ξεχνώ.

             Christina Rossetti

Μετάφραση: Μαρία Ανδρεαδέλλη

 

Μάης

Δύσκολο να περιγραφτεί

Ξέρω όμως ότι ήρθε για να ’ρθεί

Μια μέρα ολόφωτη μ’ αγέρι απαλό

Στις αρχές του Μαΐου. Ένας Μάης γλυκός.

 

Οι παπαρούνες δεν είχαν ακόμα ανθίσει

Ανάμεσα στα φύλλα του σίτου τη λεπτότατη φύση

Τ’ αυγά των πουλιών δεν είχαν ως τότε εκκολαφθεί

Την εγκατάλειψη απ’ το ταίρι κανένα τους δεν είχε δει

 

Πώς να σας περιγράψω πως ήταν στα βάθη

Το μόνο που ξέρω: υπήρξε μα εχάθη

Έφυγε αντάμα με τον ηλιόλουστο Μάη

Μ’ όλες τις ομορφιές μακριά έχει πάει

Μ’ όλες τις ομορφιές έχει φύγει μακριά

Και μ’ άφησε μόνη, ισχνή και γριά.

 

 

             Christina Rossetti

Μετάφραση: Μαρία Ανδρεαδέλλη